فضاهای سبز توکیو؛ واحه هایی بر فراز اَبَرشهر - زنگ قلاب بافی

توکیو که در اثر بمباران های جنگ جهانی دوم تقریبا با خاک یکسان شده بود، پس از جنگ به سرعت بازسازی شد و امروز 14 میلیون نفر در این اَبَرشهر پرتراکم زندگی می نمایند.

گرچه روی هر وجب از زمین این شهر ساخت وساز شده، مسئولان شهرداری، با وجود کمبود فضا، از سال ها پیش مشوّق آوردن طبیعت به شهر بوده اند.

نمونه اش یک باغ روی بام است که با حدود هزار درخت، چند زمین بازی، جالیز میوه و یک باغ ژاپنی، روی تقاطع دو بزرگراه ایجاد شده. این واحهٔ شهری 35 متر از سطح خیابان ارتفاع دارد.

مقصود از ایجاد فضاهای سبز در توکیو احیای اکوسیستم شهری و هم ایجاد تفرّج گاه هایی است که شهروندان در آنها استراحت نمایند. همین فضاها هنگام بروز بلاهای طبیعی به پناهگاه بدل می شوند.

کازوهیکو آیوآما، مسئول هماهنگی برنامهٔ فضای سبز توکیو می گوید: فضای سبزِ کلّ کلان شهر توکیو و حومه به 52 درصد می رسد. اما ز فضای سبز منطقه ها 23گانهٔ خود شهر 24 درصد است. ما مدتهاست در حال ایجاد پارک و فضای سبز در فاصلهٔ بین ساختمان هاییم و برنامه های متعددی را برای بیشتر کردن این فضاها به اجرا در آورده ایم.

ساکنان توکیوی قدیم هم که ادو نامیده می شد به باغ علاقهٔ زیادی داشتند. هاما ریکویو نام یکی از قدیمی ترین باغ های سلطنتی توکیو است که در نزدیکی خلیج این شهر واقع شده است.

باغ هاما ریکویو بیش از 360 سال پیش ساخته شده و در آن موقع اقامتگاه جانبی و قصر ییلاقی شوگان های توکوگاوا بوده است. کاخ اصلی حاکمان این سلسله، بعدها به قصر امپراطوران ژاپن در توکیو تبدیل شد و این باغ در سال 1946 در اختیار فرمانداری کلان شهر توکیو نهاده شد.

باغ های توکیو در جنگ جهانی دوم به شدت آسیب تماشاد. یک چایخانهٔ ساخته شده در سال 1707، در جنگ به کلی سوخت و در دههٔ 1980 از نو ساخته شد.

حاکمان و اشراف برای سرگرمی و ماهیگیری به این مجموعه باغ ها می آمده اند. امروز همه می توانند از این باغ و 25 هکتار فضای سبز، جهتهای راهپیمایی و بناهای آن تماشا نمایند.

باغ های هاماریکو ازآن رو منحصربه فرد است که برکه های درونش تنها چشمه های آب دریا در داخل توکیو هستند و ماهی ها و پرندگان خاصی را مجذوب خود می نمایند.

سک ژیا هو، راهنمای گردشگری می گوید: اینجا ماهی هایی داریم نظیر پورجی سیاه، مولِت خاکستری، و سفره ماهی های سرخ. دو شکارگاه اُردک هم اینجا داریم که در ژاپن خیلی نادرند، در کل کشور پنج شکارگاه این چنینی بیشتر موجود نیست.

توکیو که در تاریخ و سنت ریشه دارد، همیشه بدون فراموش کردن گذشته، و با نگاه به آینده، خود را بازسازی می نماید.

منطقهٔ مجذوب کننده دایکا نیاما در حاشیهٔ توکیو، در شهرک شیبویا واقع شده است. این سرگرمیگاه و فضای عمومی روی جهت خط آهن قدیمی توکیو بنا شده است.

توموتسونا ساساکی، مدیر اجرایی پروژه می گوید: ما در طراحی این پروژه، می خواستیم جایی بسازیم که همه بتوانند چهارفصل سال هروقت که بخواهند برای استراحت به آنجا بیایند. مهمترین هدفمان این بود که این فضا را با این منطقه تطبیق بدهیم تا حس محلّی بودن در آن باشد. بنابراین از ریل های قدیمی که در محل بود استفاده کردیم تا نوعی جهت راپیپمایی بسازیم.

طراحان می خواستند قدمگاهی بسازند که نه تنها محلی ها که گردشگران هم به آن بیایند. اینجا مملو از فروشگاه و کافه و رستوران است و در فضاهای سبزش که به دقت طراحی شده، نیمکت و جایگاه های زیادی هست که به همه فرصت ملاقات و تبادل نظر می دهد.

زندگی شهری پرفشار است و فضاهای سبزی نظیر این، در همهمهٔ شهر شلوغ واحه ای دلنشین ایجاد می نمایند.