لذت سفر به پراویدنس کنیون - زنگ قلاب بافی

پراویدنس کنیون در آغاز دهه اول قرن 18 شکل گرفت که علت آن شیوه های ضعیف کشاورزی بود که میان مردم این کشور، به خصوص در جنوب، شایع شده بود. در آغاز رواج کشاورزی در منطقه، زمین مقرون به صرفه، فراوان و به ظاهر قابل استفاده بود و جای خود را به ترکیبی از کشت های مختلف، مزارع کوچک و در نهایت یک نظام سامانه زارع سهم گیر داد که نه تنها باعث خرابکاری زمین شد، بلکه کشاورزان را مقروض، بی سواد و آموزش ندیده نگه داشت.

مردم پوشش جنگل بومی را از بین بردند تا زمین برای کشاورزی مقرون به صرفه گردد و هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از فرسودگی بریدگی زنگ زدگی خاک به عمل نیامد و در انتها منجر به از بین رفتن بیش از حد خاک سطحی (روخاک) شد. کم کم آب گذرهای (کاریز) کوچکی شکل گرفت و به سرعت عمیق تر و گسترده تر شد تا اینکه در دهه 50 قرن 18 غمق آن ها به سه تا پنج فوت (حدود 91 سانتی متر الی 152 سانتی متر) رسید. این کانال های کوچک کم کم به روان آب تبدیل شدند که این امر سبب ازدیاد ساییدگی خاک شد. هم عصر امروزین عمق بعضی از این روان آب ها در پراویدنس کنیون به 150 فوت(حدود 45 متر) هم می رسد.

علی رغم تبدیل شکل اخیر منطقه، پراویدنس کنیون گنجینه ای برای زمین شناسان و بعلاوه بازدیدکنندگان است. فرسایش خاک، پیشینه زمین شناختی چندین هزارهزار سال را در دیوارهای خود جا داده و مواد معدنی باعث رنگ اخذ رسوبات شده و طیف گسترده ای از رنگ ها را تشکیل داده است.

پراویدنس کنیون در منطقه ای واقع شده است که حدود 59 الی 74 هزار سال پیش به وسیله رسوب رسوبات آبی تشکیل شده است. خاک در قسمت فوقانی و زیرین غارت بی نظمی دره حدود 60 الی 65 هزارهزار سال قبل، درست بعد از عصر دایناسورها رسوب نموده است. ماسه های نسبتا درشت منطقه، به علت وجود اکسید آهن در آن، به رنگ قرمز درآمده است. زیر این ماسه ها، لایه ای واقع شده است که با نشانی ماسه پراویدنس معین و ناپیدا می گردد که بخش عمده دیواره های دره را تشکیل می دهند. عنف تشدد این لایه 119 فوت (36 متر) است و حدود 70 میلیون سال قبل رسوب نموده و شکل نژند است.

قسمت فرودین و بالایی این لایه، ماسه افزون خوبی است که با خاک رس سفید ترکیب شده است. لایه میانی درشت و رنگارنگ است، با بسترهای رسوبی از رنگ زرد (لیمونیت) و بنفش (منگنز). لایه های سفلی که قدیمی ترین لایه ها هم قلمداد می شوند، به رنگ سیاه و زرد است که حاوی رسوبات میکا است. کف دره حدود 70 الی 74 هزارهزار سال قبل شکل غمگین و به رنگ نارنجی بوده، اما به سختی قابل مشاهده بوده و دارای پوشش فشردگی و تخلخل مقدار مجاز زیربنا از گیاهان است.

پراویدنس کنیون همچنان در حال ساییدگی است، با این حال کف دره مقاوم تر بوده و پوششی از درختان کاج و گیاهان دیگر دارد که به ثبات و پایاسازی خاک یاری می نماید.